Υπάρχουν πολλοί ορισμοί που επιχειρούν να τα περιγράψουν αλλά κανένας δεν είναι ακριβής.
Αυτό συμβαίνει γιατί τα Χαρισματικά παιδιά δεν συνιστούν μία ομοιογενή ομάδα, παρά αποτελούν ένα σύνολο ανθρώπων που μοιράζονται, σ’ έναν βαθμό, κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Η ειδοποιός διαφορά που έχουν, από την πλειοψηφία των παιδιών στην ηλικία τους, είναι οι ασύγχρονες γνωστικές και συναισθηματικές τους ανάγκες.
Ο λόγος, επομένως, που αξίζει να γίνει η αναγνώριση και η επισήμανση των Χαρισματικών παιδιών δεν είναι ο διαχωρισμός τους από το υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο, αλλά η ανάδειξη των ιδιαίτερων αναγκών που παρουσιάζουν τόσο στο οικογενειακό πλαίσιο όσο και στο σχολικό περιβάλλον. Για να έχει νόημα η οποιαδήποτε διάκριση, είναι σημαντικό να την ανάγουμε στο επίπεδο των αναγκών που την καθιστούν απαραίτητη, ανάγκες οι οποίες εγείρονται από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής της κοινωνικής ομάδας. Η αναγνώριση των Χαρισματικών παιδιών δεν είναι απλή και μονοσήμαντη γιατί η έννοια της Χαρισματικότητας είναι πολυπαραγοντική και οι εκφάνσεις της ποικίλουν.Τα Χαρισματικά παιδιά έχουν υψηλή αντιληπτική ικανότητα, δυνατότητα για υπερυψηλές επιδόσεις σε μία πληθώρα αντικειμένων, εσωτερικό σημείο προσδιορισμού και ισχυρά κίνητρα. Ως επί το πλείστον, παρουσιάζουν συναισθηματική σταθερότητα και ηγετικά χαρακτηριστικά. Βιώνουν σε μεγάλο βαθμό αποξένωση και το αίσθημα ότι ο περίγυρος τους αδυνατεί να τα κατανοήσει, λόγω της απόκλισης τους από τον μέσο όρο, ενώ βρίσκονται διαρκώς στην προσπάθεια να ισορροπήσουν τις εξεζητημένες ανησυχίες τους με τις κοινές συναισθηματικές τους ανάγκες. Ενδείξεις για την επισήμανση των παιδιών αυτών αποτελούν: η περιέργεια να επεξεργαστούν τον περίγυρο τους, το ανεπτυγμένο λεξιλόγιο, το υψηλό αίσθημα δικαίου, η ευαισθησία στις έννοιες του καλού και του κακού, η ωριμότητα και το χιούμορ.
Φυσικά, δεν είναι απαραίτητο ένα παιδί να έχει το σύνολο των παραπάνω χαρακτηριστικών για να είναι Χαρισματικό.Παρά την κοινή αντίληψη, τα Χαρισματικά παιδιά δεν είναι απαραιτήτως καλοί μαθητές και δεν επιδεικνύουν πάντα ενδιαφέρον για τα μαθήματα του σχολείου, ειδικά όταν διδάσκονται με στείρο τρόπο. Το γεγονός ότι έχουν υψηλές δυνατότητες, δε σημαίνει ότι οι δυνατότητες αυτές θα μεταφραστούν σε δεξιότητες και θα εκφραστούν σε αριστεία. Αντιθέτως, εμφανίζεται το φαινόμενο, μερικές φορές, να παρουσιάζουν υποεπίδοση στο σχολικό περιβάλλον και διάσπαση προσοχής. Επομένως, αποδεικνύεται εσφαλμένη η αντίληψη που λέει: “Ας αφήσουμε τα παιδιά με αυξημένο νοητικό δυναμικό στην τύχη τους, θα τα καταφέρουν και μόνα τους”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου